Jest to rodzaj mikroskopu elektronowego, który ma trzy podstawowe systemy: działo elektronowe, które wytwarza wiązkę elektronów, oraz system kondensatora, który skupia wiązkę na obiekcie, system wytwarzania obrazu, składający się z obiektywu, ruchomego stolika na preparat oraz soczewki pośrednie i projektorowe, które skupiają elektrony przechodzące przez próbkę, tworząc rzeczywisty, bardzo powiększony obraz, oraz system rejestracji obrazu, który przekształca obraz elektronowy w jakąś formę dostrzegalną dla ludzkiego oka.
Działo elektronowe i układ kondensatora
Źródłem elektronów, katodą, jest rozgrzane włókno wolframowe w kształcie litery V lub, w przypadku przyrządów o wysokiej wydajności, ostro zakończony pręt z materiału takiego jak heksaborek lantanu. Włókno jest otoczone siatką kontrolną, czasami nazywaną cylindrem Wehnelta, z centralnym otworem umieszczonym na osi kolumny; wierzchołek katody jest ustawiony tak, aby leżał na lub tuż nad lub pod tym otworem. Katoda i siatka sterująca mają potencjał ujemny równy żądanemu napięciu przyspieszającemu i są odizolowane od reszty przyrządu. Odwiedź: https://mikroskopelektronowy.pl/transmisyjny-mikroskop-elektronowy/.
Ostatnią elektrodą wyrzutni elektronowej jest anoda, która ma postać dysku z osiowym otworem. Elektrony opuszczają katodę i ekran, przyspieszają w kierunku anody i jeśli stabilizacja wysokiego napięcia jest wystarczająca, przechodzą przez środkową szczelinę ze stałą energią. Sterowanie i wyrównanie działa elektronowego ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia zadowalającego działania. System rejestracji obrazu zwykle składa się z ekranu fluorescencyjnego do przeglądania i ustawiania ostrości obrazu oraz aparatu cyfrowego do trwałej rejestracji.
Działanie komponentów
Intensywność i apertura kątowa wiązki są kontrolowane przez system soczewek kondensorowych między pistoletem a preparatem. Do skupienia wiązki na obiekcie można użyć pojedynczej soczewki, ale częściej stosuje się podwójny kondensator. W tym przypadku pierwsza soczewka jest mocna i wytwarza zmniejszony obraz źródła, który jest następnie obrazowany przez drugą soczewkę na obiekcie. Taki układ pozwala oszczędzić przestrzeń między działem elektronowym a stolikiem przedmiotowym i jest bardziej elastyczny, ponieważ zmniejszenie rozmiaru obrazu źródła (a tym samym ostatecznego rozmiaru oświetlanego obszaru na próbce) można znacznie zmieniać, kontrolując pierwszy obiektyw.
